ZOOPSYCHOLOG
– CZYLI O MNIE

Na tej stronie znajdziecie informacje o moich metodach pracy. W terapii społeczno-środowiskowej oraz przy wychowaniu szczeniąt pomagają mi moje psy – Malina (mix typu owczarkowatego zaganiającego) i Lobo (biały owczarek szwacarski). Praca z zaangażowaniem psów przynosi najszybsze i najtrwalsze efekty.

Współpracuję z podmiotami weterynaryjnymi (sprawdzicie to TUTAJ), do mnie też kierują swoich pacjentów lekarze z kierunków kraju, jakie mnie czasem zdumiewają. Opinie o mnie przeczytacie w Google i na FB "Pies w Centrum" (z moim logo i key visualem). Studia były dla mnie odcięciem od karmionych latami przekonań na temat metod behawioralnych oraz punktem wyjścia do całkowicie nowej wiedzy dającej dostęp do imponującej praktyki z tej wiedzy wynikającej i możliwości eksploracji własnych ścieżek.

Zoopsycholog bada bardzo szeroki kontekst relacji pies-człowiek. Przygotowany jest do pracy z ludźmi w warunkach kryzysu z psem. Zna podstawy weterynarii, potrafi różnicować podłoże zaburzeń u psa. Zna zagadnienia etologii i kynologii, rozumie charakterystykę i potrzeby gatunkowe psów oraz specyficzne dla poszczególnych ras. Wie jaki wpływ na zdrowie i zachowanie psa ma jego żywienie. Potrafi uzyskiwać i utrwalać zachowania oraz wygaszać zachowania niepożądane. Kocha psy i potrafi się z nimi komunikować ich językiem. Potrafi też rozmawiać z ludźmi, potrafi przekazać wiedzę i cechuje go wysoka empatia. Posiada i pielęgnuje w sobie szczególne cechy charakteru, takie jak spokój, opanowanie i pewność jakiej potrzebuje pies, by czuć się bezpiecznie.

Często stosuje się bardziej znane określenie – behawiorysta. Pod takim hasłem też wyszukuje się w internecie, wielu zoopsychologów ogłasza się więc jako behawioryści. Ale faktycznie to zoopsycholog zajmuje się szerszym kontekstem skomplikowanych relacji pies-człowiek. Jest bliżej lekarza weterynarii niż trenera. I to zoopsycholog formalnie jest na liście zawodów pod numerem 516407. W Polsce nie ma regulacji prawnych do nadawania tytułów zawodowych, można więc stać się "certyfikowanym zoopsychologiem" po kursie online dla behawiorystów. Ja wybrałam drogę studiów podyplomowych w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego (SGGW) w Warszawie, by pod kierunkiem wybitnych specjalistów (m.in. prof. Tadeusza Kalety, dr Jolany Łapińskiej, dr Joanny Irackiej, dr inż. Katrzyny Fiszdon i in.) poszerzyć swą wiedzę w zakresie zoopsychologii pod kątem problematyki behawioru psów i podnieść kwalifikacje w środowisku akademickim najstarszej i najwyżej notowanej uczelni przyrodniczej w kraju. Kształcenie obejmowało zagadnienia kynologii, filogenezy gatunku i ontogenezy, hodowli psów, żywienia, neurofizjologii ssaków ze wskazaniem na psowate, farmakoterapii behawioralnej, zaburzeń zachowania psów i metod pracy nad ich modyfikacją, wychowania psów, tresury, a także kwestie socjologiczne.

Kiedy zgłaszać się po pomoc:

·         gdy pies nie je,

·         gdy ma problemy lękowe,

·         gdy ma problemy z agresją,

·         gdy nie radzi sobie wśród ludzi, psów, w mieście, w ogóle nie chce wyjść na dwór i najlepiej czuje się w domu,

·         gdy wykazuje "dziwne" zachowania (szczeka na lampę, gania światełka i cienie, liże podłogi, kompulsywnie pije wodę, nakręca się na zabawki, ma trudności z odpoczywaniem, patrzy godzinami w ścianę),

·         gdy źle sypia,

·         gdy nadmiernie się przywiązuje, przez co właściciel nie może spokojnie wyjść z domu,

·         gdy nadmiernie wokalizuje (szczeka, wyje, jęczy, warczy),

·         gdy domaga się uwagi w sposób nachalny,

·         gdy kompletnie się nie słucha,

·         gdy reaguje nieadekwatnie do sytuacji a po reakcji długo odzyskuje równowagę,

·         gdy broni zasobów w sposób problematyczny,

·         gdy nie chce się bawić, nie umie czy wręcz ucieka przed zabawkami,

·         gdy nie może usiąść na moment, ciągle skacze i biega (również wzdłuż ogrodzenia),

·         gdy pije i sika, sika i pije… zwłaszcza po adopcji,

·         gdy wygryza sobie ogon, wylizuje łapy i nie może przestać tego robić,

·         gdy niszczy wszystko dokoła,

·         gdy ma problemy trudne do zdefiniowania, opisują Państwo, że „coś się dzieje ale nie wiadomo co”,

·         przed adopcją,

·         po adopcji,

·         gdy trzeba wprowadzić do rodziny kolejnego psa albo psa do kota,

·         ze szczeniakiem,

·         z psem po przejściach,

·         gdy pies ma braki w socjalizacji,

·         gdy wiadomo lub istnieje przypuszczenie, że był krzywdzony,

·         gdy pies jest przewlekle chory,

·         gdy pies jest już staruszkiem,

·         itd…